Giden gidiyor da, kalan yaşıyor mu sanki? Hislerimiz ortak, iyi dileklerimiz baki.
Evet çok zor, evet akılalmaz bir boşluk, bir gecede yaklaşık 54 bin can kaybı, bilinen.
Yapılan planlar yarına çıkamayacağını bilmeden, kurulan hayaller, verilmiş sözler, alınmamış gönüller, kırılan kalpler… Hepsi öylece bitti, gitti.
Üstünden geçen 365 güne rağmen, hiç geçmeyen 65 saniye dönüm noktamız oldu.
Çok üzgünüz, çok yaralıyız. Yaralarımızın sarılmaya çalışılma çabası yetersiz, samimi değil. Gördüklerimizle, onca acıyla birlikte duyduklarımızla, haketmediğimiz halde gördüğümüz muameleyle daha çok üzülüyoruz, daha ağır yaralanıyoruz.
Ama bunlar geçmeli, birlikte iyileşmeliyiz. Bir gün, ülkece apaydınlık bir sabaha uyanmalıyız.
Gerçek olması mümkün! Bunun için önce fark etmeliyiz. Hatalarımızı, seçimlerimizi sorgulamalıyız her birimiz. Üzerimize düşen her ne ise sorumluluğumuzu almalı ve gerekiyorsa her şeyi yeniden yapılandırmalıyız.
Ben inanıyorum, birlikte iyileşeceğiz!
Eğitimci Yazar Birsen SEVİL DURSUN
